Eigenlijk is het begonnen met een boekje uit de bibliotheek, het bouwen van scheepjes in flessen.
Dat kan ik toch niet, dacht Tinus Dieleman aanvankelijk. Toch heeft hij het geprobeerd met het boekje erbij. Over het eerste exemplaar was hij niet te spreken, maar na een tijdje deed hij gelukkig toch een nieuwe poging.
Inmiddels zijn we 20 jaar verder en sieren wel 40 flessen zijn hobbykamer, ook wel ‘de werf’ genaamd. Tinus ontwikkelde zijn eigen stijl en ging steeds verfijnder werken.
Deze zomer zijn de scheepjes uit zijn privéwerf tijdens openingsuren te zien in de bibliotheek in Terneuzen.

Uit ‘Zo bouwt men scheepjes in een fles’

De wereld zal wel nooit te weten komen in wiens brein voor het eerst het denkbeeld is ontstaan een scheepje-in-een-fles te bouwen. Niettemin, wie de onbekende zeeman – want een zeeman was hij ongetwijfeld – ook moge zijn geweest, hij kan er zich van verzekerd houden dat zijn vindingrijke geest een kunst heeft doen geboren worden, die, wat charme en duisterheid betreft, voor geen andere vorm van kunst behoeft onder te doen.

De kunst, een schip in een fles te bouwen is niet bijzonder oud – zij bestaat niet langer dan een goede honderd jaar – maar vanaf de dag dat het eerste flessenschip in zijn glazen oneindigheid van lucht en water de reis begon, heeft het nooit opgehouden de nieuwsgierigheid te prikkelen en oningewijden tot de verwonderde vraag te brengen: ‘maar hoe komt het in ’s hemelsnaam door de hals van de fles?’
De sluier van de geheimzinnigheid gaan wij natuurlijk niet voor u oplichten…